سلام به دوستان مهربانم و عزیزانم
قبل اتفاقات تلخ این اواخر ، حدود یک ماه پیش تقویم امسال را نگاه کردم و دیدم که تولد دخترم حورا باز هم مثل روز تولدش در مهر سال ۱۳۸۵ ، بهانه ای از مبارکی و میمنت با خود آورده است ، لبخند زدم.تولد حورا در غروب دل انگیز ۱۶ مهرماه حدود ساعت ۶ عصر ، در حالی که صدای اذان مغرب در بیمارستان آتیه تهران پخش می شد و روز جهانی کودک و شب تولد امام دوم شیعیان حسن مجتبی ع که من بسیار به ایشان ارادت دارم واقع شد .و امسال هم با شب میلاد پیامبر به روایت اهل سنت و روز جهانی کودک گره خورد که مزه شیرین «مادر حورا بودن» را دو چندان کرد.چند صفحه در تقویم ورق زدم از بزرگداشت حافظ و مناسب های قشنگ گذشتم و به روز تولد خودم که رسیدم، روز جهانی استاندارد را دیدم و خیلی خندیدم. چون تنها چیزی که میشه با خنده در مورد خودم بگویم، دور بودن از همه مدل استاندارد و قالب است. در هر حال خنده ام تداوم یافت چون دیدم با روز تولد پیامبر به روایت شیعیان نیز همزمان شده است.از قدیم می گفتند چهل سالگی خیلی سن خاصی است اما از طرفی دیگر ، چندی از دوستان که مرز عدد ۴۰ را در تقویم عمرشان رد کرده بودند با مزاح می گفتند خبری نبوده و نیستگشتیم نبودنگرد نیست…
با تمام وجود می دانستم که کسی که در همه عمرش برنامه خاصی نداشته چهل سالگی اش هم درست مثل بقیه زندگی اش است.اما با تمام این دانسته ها هنوز این عدد و این رسیدن به نقطه عطف پایان چهارمین دهه عمر ، برایم خاص و محترم است .اینطور به نگاهم می آید که انسان بلوغ ، پختگی و تجربه های یک عمرش را مثل یک کل منسجم نظاره می کند و فرصتی می یابد که دمی بی هیاهو بنشیند و ببیند چه کرده ، و تا کجا ها می خواهد پیش برود…تولد چهل سالگی من با نام یکی از لطیف ترین انسان ها گره خورده بود.که این روزها خیلی ها دیگر حتی نمی توانند راحت نامش را بر زبان بیاورند.اینکه چرا اینطور شد و احساس و تفکر و مسیر پیش رویم چیست بماند برای وقتی دیگر… جایی که مجال برای باز کردن این درد و واکاوی اش باشد…ادعایی هم ندارم که من بهتر می فهمم. آنچه تاکنون دریافته ام زیبایی های از این دست بوده است :محمد کوچک که با اندکی مهر مادر و مدت مدیدتری در مهر دایه و بدون نگاه و نوازش مستقیم پدری که نشد باشد، بزرگ شد و عمو و پدربزرگش راوی و حامی بخشی از زندگی اش شدند اما خودش با عملکردش «امین مردم روزگارش شد» امانتداری ؛اخلاق ؛ ادبش ، عشق ورزی اش به تمام موجودات و نوع بودنش